Zeg nou zelf: Ponys, dat zijn toch eigenlijk gewoon mislukte paarden voor kleine meisjes? Een ander nut hebben ze volgens mij niet? Dit kleine beestje met zijn korte pootjes en een schofthoogte die met een beetje geluk net boven de navel van een uit de kluiten gewassen Hollandse boer ligt. Verder zijn ze volstrekt nutteloos. Staan een beetje in de wei, vreten gras en als ze een beetje geluk hebben mogen ze op komen draven voor tentoonstellingen. En dan houdt het ook wel op. Wie vernoemd nou zijn band naar zo’n nutteloos dier waar je niet eens een biefstuk van kunt eten. Nou simpel dus: een bandje dat zonder met de ogen te knipperen het intro van “Then I kissed her” / “Then He kissed Me uit de Spector-ruif vreet en even doet alsof een pony wel een herkauwer is. Zo uit de pens terug de bek in en herkauwen tot een groezelig mengsel van garagerock en Cure-nostalgica met orgeltjes. En deze ponys gaan er eigenlijk best lekker van uit hun bek meuren kan ik je verzekeren. Maar je moet er wel tegen kunnen, tegen al die opgeleukte herkauwerij. Om het briljante Handsome Family maar eens verkeerd te quoten: “I want a pony. A big fat pony. Want to feed him Phil Spector-records.”
File: The Ponys – Laced With Romance
File Under: Garagerock revival