Geregeld vragen mensen aan me hoe het met me is. Ik zeg meestal dat het goed met me gaat. Ik zei dit eerder nog wel eens om van het gezeur af te zijn. Nu is daar weinig aan gelogen, het gaat goed met me. Toch is er wel eens iets waardoor ik minder kan genieten van alles om me heen. Zo heb ik het afgelopen jaar, in een eerste jaar voor de klas, op diverse basisscholen langdurig zieken vervangen. De zware inspanningen voor de omscholing en de tijd na het slagen waren niet voor niets. Het heeft mezelf ten positieve veranderd, ik heb het naar mijn zin. Het lukt me echter niet om iets rond Arnhem te vinden na de zomervakantie, en die staat voor de deur. Het begint heel langzaam te knagen, ik merk dat ik er wat onzeker van word en er ook van begin te balen. Zo is het ook met de nieuwe cd van het Schotse The Proclaimers. De popliedjes met folkinvloeden brengen mij in een goede stemming, maar de sombere (liefdes) teksten van de gebroeders Reid geven daar weinig reden toe. Ook het gebrek aan echte knallers brengen me aan het twijfelen. Het klinkt allemaal best goed, de productie van Edwyn Collins is niet te glad, maar met echt veel plezier zet ik hem niet op. Als iemand me dus vraagt hoe de nieuwe plaat van The Proclaimers is dan weet ik al wel het antwoord. Ik zeg dan: Born innocent is wel goed hoor. Zo, ik ben weer even van het gezeur af.
File: The Proclaimers – Born Innocent
File Under: De nieuwe is wel goed hoor
File Audio: [Born innocent][Should have been loved]