Het was ineens een vraag op het Subjectivisten forum. Of iemand de vrager wat meer kon vertellen over het bandje Vitalis. Vitalis! Dat deed belletje bij mij rinkelen, maar het was wel ver weg. Ze kwamen uit Hoorn en ik wist nog dat de zanger een hele mooie diepe stem had. Ze hadden ooit een bescheiden hitje gehad, waarvan ik de titel niet meer wist. Op het forum wist men te vertellen dat Vitalis ooit nog een zilveren harp gewonnen had en dat de kern was doorgegaan onder de naam Q Club. En, toeval bestaat niet, die CD lag er nog om te recenseren! Het is zo fijn als de research voor je gedaan wordt. En toch duurde het nog even voordat deze recensie verscheen, de plaat is immers al van 2003. The Land of Cockaigne is namelijk een plaatje dat ik niet draai als ik achter de computer zit om te tikken. Daar is het veel te mooi voor. The Land of Cockaigne is namelijk sfeervol late avond plaatje. Beetje rokerig, lekker loom om met een goed glas whiskey en gedempt licht naar te luisteren. Beetje Nick Cave in zijn latere periode, snufje Tindersticks maar vooral Q Club. Een plaat als een goed boek. De lounge plaat voor de late uurtjes. Ik steek er nog maar eens een sigaartje bij op…
File: The Q Club – The Land of Cockaigne
File Under: Q is van Quality…
File Audio: [Land of Cockaigne (1 minuut)]