Natuurlijk, de plaat klinkt niet als een grote stap vooruit ten opzichte van de vorige Cd. De liedjes zijn niet allemaal even geweldig. Sterker nog, de beste track is een cover: “Hey Mickey” (en dus zal het wel geen toeval zijn dat dat meteen de single is) van Racey . En misschien is het dus alleen maar een kwestie van goedgekozen kleding en is de verrassing er stomweg af. Maar toch, maar toch: elke keer dat ik Love Special Delivery Boy draai begint het een beetje te zomeren in mijn hoofd. De vrolijkheid die zich dan van mij meester maakt valt noch te verdrijven met de wetenschap dat hun debuut misschien wel beter was, dat de liedjes niet zo geweldig zijn en dat ik net zo goed hun eerste plaat op kan zetten. The Donna’s maakten vorig jaar een matige plaat, van Shonen Knife horen we al een tijdje niets meer en met het kloteweer van deze weken kan ik elke vrolijkheid gebruiken. Fijn dus dat The Riplets hun truukje gewoon nog een keer doen en er voor zorgen dat het al in januari lente wordt. Move over Diana Woei en Monique Somers, hier is Love Special Delivery Boy: uw eigen lentekoerier.
File: The Riplets – Love Special Delivery Boy
File Under: Uw eigen lentekoerier in een doosje