Soms wordt het ook mij wel eens wat teveel. Een zittend beroep lijkt als voordeel te hebben dat je er lichamelijk niet moe van wordt, maar wat als je dagen worden gevuld met vergaderingen, bijeenkomsten, cursussen en als je op die momenten dat je dan op kantoor bent lastig gevallen wordt met allerlei vragen spoedvragen, Inderdaad, dan word ik geestelijke gestrest. Als ik dan thuis ben moet ik me afreageren, maar buiten is het geen weer om te gaan tuinieren, fietsen of wandelen. Tja, dan blijft er maar een ding over en dat is het huishouden. Dus rag ik met spons, zeem, poetsdoek en emmer door het huis. Muzikaal kan daar dan nog wel een extra dot energie bij. Ik kies voor Palomino van The Sound Ex. Het bijgesloten promoverhaaltje strooit immers met namen als Stax, Sun Records, Shellac, The Sonics en Led Zeppelin. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar dat valt eerst tegen. De opener “Enchantment” lijkt emorock in de dop. De Britten (Newcastle) blijken twee zangers te hebben, maar een van de heren heeft volgens mij meer stress dan ondergetekende. De andere zanger die me meer kan bekoren heeft echter de zangerhoofdrol op deze cd en als er dan nog een register aan beukgitaren wordt opengetrokken, dan blijkt het toch wel een goede huishoud-soundtrack te zijn. Luister bijvoorbeeld eens naar “Everything Will Be Fine” of naar “KMIB”. Als ik met een zucht op de bank neerplof en het resultaat van mijn werken aanschouw, dan heb ik genoeg van deze geluidsdrager. Het is: teveel gaan met de banaan en te weinig ruimte voor de details, maar toen ik mijn energie kwijt moest was deze rock-, punk- en emorijke schijf even helemaal mijn ding.
mij=Demolition / Bertus