Het tweede album van The Strange Boys, Be Brave, is alweer een tijdje uit en heeft nog steeds geen definitief plekje gevonden in mijn cd-kast. Dat komt zo: hij ligt sinds zijn verschijnen op de heavy rotation-stapel, naast mijn cd-speler. Alle nieuw binnengekomen muziek gaat eerst op die stapel, gaat voor meerdere draaibeurten de speler in en pas als een cd onderop raakt, verhuist hij naar de kast. Met Be Brave is dat na vele draaibeurten nog steeds niet gebeurd en ik betwijfel of dat er deze zomer nog van gaat komen. Met het debuut van The Strange Boys, And Girls Club, ging dat namelijk net zo. Deze jonge Texanen raken precies de juiste snaar met hun krakend rammelende anachronistische gitaarpop en daar krijg ik maar geen genoeg van. Wie deze ielige knulletjes live aan de gang ziet, vraagt zich af waar ze het vandaan hebben: zoveel doorleefde muziekhistorie. Vroege Stones, Dylan, Them en Velvet Underground met een eigentijdse -enigszins aangemeten- Strokes attitude. Het is een act, dacht ik toen ik ze vorig jaar voor het eerst live zag spelen op de Nijmeegse Affaire. Jochies met slaperige, slome koppies, stoned van de jetlag en andere zaken. En dan Ryan Sambol, de zanger/gitarist/genius van de band, met zijn luie gekraai, verscholen onder zijn grote strooien hoed. Te verlegen om het publiek in te kijken, laat staan ermee te communiceren. Maar: schijn bedriegt. Behalve dat zijn spitsvondige teksten diepere lagen aanboren en een zekere intelligentie verraden, hebben The Strange Boys een bijzonder talent om pakkende, authentieke songs te schrijven en deze met een beheerste ingetogenheid te spelen. Geen jongehondengeschreeuw en punk-attitude, maar warme liefde en overtuiging voor de muziek die zij spelen en het genre dat zij in stand houden. Be Brave zet de lijn van het debuut op nagenoeg dezelfde wijze door, maar iets gelaagder, geleefder en… volwassener. Hier en daar nemen ze gas terug en krijgen naast een instant-hit als “I See” ook ingetogen en kwetsbare liedjes als “All You Can Hide inside” en “You Can’t Only Love When You Want To” de ruimte. Toegegeven: of ze op een derde album opnieuw met hetzelfde geluid weg kunnen komen betwijfel ik, maar als ze zich verder durven te ontwikkelen kunnen dit nog grote jongens worden. En eigenlijk zijn ze dat voor mij al. Niks vreemds aan.
mij=In The Red / Rough Trade