Wie The Subs wel eens live aan het werk gezien heeft weet dat het er op het podium enorm driest aan toe gaat. De Belgen brengen hun dans met een punk attitude die zalen doet kolken. Bij ons thuis noemen we dat dan al snel liefkozend Dennis-muziek. Het lastige voor het gezelschap rond frontman Jeroen de Pessemier is die vuistslag van het podium in de studio een passende aansluiting te geven. Op hun vorige cd Subculture lukte dat maar gedeeltelijk. Die cd hing een beetje als los zand aan elkaar. Op hun nieuwe cd Decontrol hebben ze zich, ondanks dat je dat niet zou verwachten met zo’n titel, veel beter onder controle en smeden ze van de tien songs veel meer een geheel. Alleen de ghost track “The Fuck Song” (vanzelfsprekend met prachtige Engelse volzinnen) hangt er een beetje bij. Ondanks dat ik het gevoel heb dat de plaat veel minder opgebouwd is uit wat tracks verzameld rond een paar dijken van singles, staan er wel volop krakers op Decontrol en die vallen dan ook gelijk op. “The Face Of The Planet” waarmee de cd opent kun je daarvan in ieder geval niet missen. Die song kan makkelijk neus-aan-neus staan met een hittrack als “Kiss My Trance” uit 2007. Gelukkig is Decontrol in tegenstelling tot veel andere dance niet warm en afgerond, maar nog steeds vrij scherp. Ondanks dat subtiliteit niet echt hun core business is zitten de tracks wel vol fascinerende wendingen. Vanaf een afstandje beschouwd zou je kunnen zeggen dat The Subs met songs als “Don’t Stop” iets meer kiest voor een mainstream publiek, maar ik ‘vrees’ dat ze ook met die songs live gewoon weer helemaal los zullen gaan.
mij=Lektroluv
Hihi, ‘Dennis-muziek’ 😉
Hihi, ‘Dennis-muziek’ 😉