Zeggen dat The Subways op de Blood Red Shoes lijken, is niet eerlijk. The Subways waren in 2005 de Blood Red Shoes al voor met hun energieke debuutalbum Young For Eternity. Maar toch heeft juist die vergelijking mij getriggerd om het album te halen. En natuurlijk gaat die vergelijking ook op, de samenzang tussen man en vrouw, en de maniakale drumpartijen. Maar er zijn wel degelijk verschillen. De Blood Red Shoes hebben net dat extra ruige randje aan de muziek zitten, daar waar The Subways soms net even te gelikt klinken. Heel soms heb ik zelfs het idee dat ze naar emo (pas op, eng woord) rieken, bijvoorbeeld als Billy Lunn net zo hard en lang schreeuwt als Jared Leto van 30 Seconds To Mars, maar ook door teksten als ‘You’re the star and I am the blackened sky’ of ‘Hold my blood red empty heart’. Teksten die af en toe niet stroken met de energieke muziek. Want soms gaat de vergelijking met Blood Red Shoes zeker op, wat een power en herrie komt er uit je boxen. Luister maar naar het nummer “Shake! Shake!”, helemaal Blood Red Shoes. Alleen dus jammer dat ze soms net even te gepolijst klinkt voor de underground sound die ze zouden moeten hebben. Neemt niet weg dat ik inmiddels net zo verslaafd ben aan The Subways en niet kan wachten om samen met ze de pit in te duiken.
mij=Warner