Supergroepen? Dat is toch van de vorige eeuw? En dan van een heel eind terug in de vorige eeuw? Zo eind jaren zestig, begin jaren zeventig toen bovengemiddelde songwriters de koppen bij elkaar staken in bijvoorbeeld the Eagles en Crosby, Stills, Nash (& Young)? Kan dat in deze tijd nog wel? Af en toe verschijnt er door toeval nog wel eens één ten tonele. Zoals bijvoorbeeld the Thorns. Matthew Sweet, Pete Droge en Shawn Mullins waren zelf misschien nog wel het meest verbaasd dat ze met elkaar in de studio belandden en wat zaten te schrijven aan “I Can’t Remember”. Voor ze er erg in hadden was er een plaat, een tour en vormen ze nu een supergroep. Hun debuut laat zich niet echt vergelijken met de hokjes waar je Sweet, Droge en Mullins in zou kunnen stoppen. De driestemmige samenzang lijkt sluit naadloos aan op jaren 60 en 70 sound van CSNY en de vroege Eagles. Eigenlijk net iets te naadloos. Harmonieën als een stralende zon met stekelige teksten. Maar zo in weken waarin de zon hoog aan de hemel staat, je wat langer buiten op het terras zit en meer witbier met citroen drinkt dan goed voor je is dan is deze plaat prima op zijn plek. Of The Thorns de herfst, of erger de winter, haalt moet blijken straks in oktober als de zon verdwenen is en het weer vies druilerig weer wordt.
File: The Thorns – The Thorns
File Under: Plaat voor zomers weer