Wat zou jij doen als je als band nog niet doorgebroken is met je debuutalbum en connecties hebt met een muziekwereldburger? Inderdaad, dan vraag je de engel Sinéad O’Connor om haar vocale bijdrage te leveren aan je tweede album. En wat doe je aansluitend als het album Married To The Eiffel Tower uit is? Nou, dan breng je dat ene nummer waarop ze meedoet, “Jackie, Is It My Birthday?”, als single uit. Ik kan de mannen van The Wolfmen (of hun platenmaatschappij) geen ongelijk geven. De connectie kwam overigens niet uit de lucht vallen, want Marco Pirroni speelde op haar “Mandinka” mee en een andere Wolfmen, Chris Constantinou, deed productiewerk voor haar. Hun sporen in de muziek heeft dit tweetal echter vooral verdiend in The Ants van Adam Ant. Dat is inderdaad alweer een tijd geleden, maar The Wolfmen doet mij niet aan vervlogen tijden denken. De band valt op door het gebruik van stoner-achtige ritmes, de krachtige zanger, de lekker rockende gitaar en de afwisseling in de om aandacht vragende liedjes. Zo dacht ik bij het eerste nummer door het gebruik van een fluit met een folkband te maken te hebben, maar niets van dit al. Dit is een rockband die niet voor gebaande paden kiest. Als volgende single adviseer ik ze trouwens de tweede track, “Mr. Sunday”, want hier zou ik op de dansvloer wel eens loos willen gaan. Het album zakt overigens wel wat in naar het einde, alsof het vuur verschoten was, maar het ijzersterke begin maakt veel goed.
mij=Cargo / Konkurrent