Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra – Kollaps Tradixionales

Hij is een beetje ondergesneeuwd in het mediageweld rondom De Wissel 2.0, maar Bob de Jong haalde toch, met dank aan de coach van zijn concurrent, een bronzen medaille. Hij heeft het trio goud, zilver en brons nu compleet. Voorwaar een bijzondere prestatie voor een man die eigenlijk maar een kunstje kan: 25 rondjes achter elkaar heel hard schaatsen, en daar zijn beroep van gemaakt heeft. Ik mag ‘m wel, die Bob. Heerlijk eigenwijs en niet te coachen, maar toch presteren. Hij kan zo in de recensentenpool van File Under. Zijn bronzen race schoot me in gedachten toen ik vanochtend op de fiets naar Kollaps Tradixionales van Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra luisterde, The Tralala Band doet deze keer niet mee, luisterde. Deze plaat is namelijk te vergelijken met de race van De Jong. Kollaps Tradixionales komt namelijk niet op gang. Vooral de Metal Bird-cyclus is hard werken de band. Het recept van de Canadezen is vertrouwd: post-rock gedragen door violen en de licht valse zang van Efrim. Ze raken echter nergens in hun slag. Dit komt pas bij de Kollaps-cyclus. De band vindt ineens weer de lange bochten en kan ook doortrekken op de rechte einden. Met Piphany Rambler maken ze het vervolgens geroutineerd af, waardoor de eindtijd acceptabel is, maar niet meer dan dat. Een medaille lijkt er niet in te zitten, al blijft er met name in de Kollaps-cyclus steeds meer hangen als je de plaat vaker hoort. Kortom, het was eigenlijk niet wat ik er me van voorgesteld had, net zoals bij de race van Bob de Jong. En bij de nieuwe plaat van Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra. Maar voor Thee Silver Mt. Zion geldt dat ze nog niet te oud zijn om nog een keer voor een medaille te racen. Laten we ons daar dan maar aan vasthouden…

mij=Constellation / Konkurrent