Wie zijn slowcore ongemakkelijk, maar wel avontuurlijk en met een folky c.q. alt.country inslag wil, is bij This Leo Sunrise al jaren aan het juiste adres. Helaas geldt wel dat de stem van Jacco van Elst er voor zorgen dat bij menigeen tegen de nekharen overeind gaan staan. Dat was al zo op de prachtige EP This Glorious Time en is op The Boat Ashore niet anders. Toch zou je je eigenlijk moeten schamen als je dit gebeurt. Ik heb er zelf totaal geen moeite mee eerlijk gezegd en iemand die zijn muziek uit de hoek van Woven Hand of The Great Lake Swimmers haalt, zal er vast ook wel door heen luisteren. Bovendien laat Jacco in het fraaie “The Boat Ashore” horen ook wel naar ‘gemiddelde maatstaven’ mooi te kunnen zingen. Dat treurige, half-vaste in zijn stem past gewoon ook perfect bij de treurige liedjes van This Leo Sunrise. Zelf als hij zich een beetje overschreeuwt zoals in “The Mouse Trap” past dat goed. Want gelukkig is de kwaliteit van de liedjes niet veranderd. Als rode draad hebben ze volgens de bio (neder)land, water, geschiedenis, heden en toekomst, maar om ze afzonderlijk te luisteren, is geen enkel probleem. De band heeft een tijdje zonder drummer gezeten en dat heeft noodgedwongen een tijdje wel een iets andere wending gegeven aan de muziek van de band, maar deze nieuwe cd is toch zeker ook een logisch vervolg op de eerdere EP’s. Bloedstollend mooi, maar in- en intreurig is “Monster, Darling” dat me ruim zes minuten lang keer op keer het mes op de keel zet.
mij=Eigen Beheer