Soms hoor je vanaf de eerste tonen van een liedje dat het allemaal klopt. Dit is op het tweede album van Thomas Function, In The Valley Of Sickness, ook het geval. Na de druk op de play-knop zet een uit de garage afkomstig tweedehands rammelgitaar de toon, gevolgd door kartonnendozendrums en een ouwelullenorgel. Na een halve minuut horen we zanger Josh Macero met zijn hoog geknepen, net valse stem. Het is het begin van een Liedje zoals alle Liedjes zouden moeten zijn en zo staan er op dit album twaalf van die ambachtelijke exemplaren. Liedjes met kop en staart maken is zo moeilijk nog niet, maar deze kennen stuk voor stuk een refrein waar mijn oren aangenaam van gaan tintelen. En kom daar nog maar eens om. Thomas Function maakt protopunkrock in de breedste zin van het woord. Country & bluesrock met een gestoord randje, maar ook hoor ik een warme liefde voor Britse sixties R&B ritmes en seventies new wave van de eerste orde zoals Television en The Only Ones. Direct, opwindend en zonder opsmuk. Gestopt zodra het klopt, punt uit en klaar. Wie het afgelopen jaar gecharmeerd was van The Strange Boys, Jay Reatard en recentelijk nog Girls, weet nu meer dan genoeg.
mij=Fat Possum / Bertus