Hoe vreemd- en vooral veelsoortig de Belgische bandjes uit de Antwerpse en Gentse school van midden jaren negentig ook waren, geen een glipte me steeds zo als fijn zand door de vingers als Thou. Van het nog op het roemruchte Brinkman verschenen Une Poupe Pur M’Amuser tot de laatste, op het mij onbekende Handelsbeurs Records verschenen I Like Girls In Russia, ik weet niet zo goed wat ik er mee aanmoet. Is het te lieflijk, mist het teveel scherpe randjes, haken en ogen of is het iets anders? U zegt het maar. Geen enkele plaat vind ik slecht, hun tweede – Hello in this Sun – vond ik zelfs erg goed. Maar slechts zelden heb ik ook die plaat nog uit de kast gehaald. En ruige momenten, gruizige gitaren en vreemde hooks hebben ze steeds weer gebruikt. Misschien dat het de combinatie is van deze elementen met de zangstemmen van Bart Vincent en Does de Wolf, die niet bij mij werkt. Het idiote is: elke keer dat ik een plaat van ze draai, vind ik het erg goed. Maar als je me vraagt om afzonderlijke liedjes te benoemen, moet ik niet thuis geven, iets dat me zelfs bij de oneindige hoeveelheid releases waar Rudy Trouvé bij betrokken is, redelijk lukt. Weet u wat: koop en beluister hun laatsteling, I Like Girls in Russia en schrijf uw eigen recensie.
mij=Munich