Bij opener “Too Many Choices” lijkt Life’s Road een gewone bluesrockplaat te worden. Dat bevreemdt me, want ik ken weliswaar Three Seasons niet, maar wel label Transubstans en distributeur Clearspot, en die doen niet aan gewone bluesrock, hooguit aan retrobluesrock. En dan komt de zang erbij. Verdomd, die stem ken ik! En jawel, het is Sartez Faraj, ex-Siena Root. Met een lekkere retromix van de stem knalt qua stijl zo vijftien jaar terug in de tijd en zit het geheel weer in het gebruikelijke bereik van label en distributeur. Nu is Faraj een belangrijk deel van het Three Seasons-geluid, maar daarmee is het bepaald geen Siena Root-kloon. Integendeel, Three Seasons zit niet in de hoek van de sitars en andere Oosterse attributen, het is bluesrock zoals die in de jaren zeventig werd gemaakt, met een randje folk. Je zou dat ook een nadeel kunnen noemen. Waar Siena Root niets nieuws doet maar wel een tegenwoordig weinig voorkomend geluid creëert, is Three Seasons aan het vissen in een vijver die al bijna leeggevist is. Zanger/gitarist Faraj, bassist Olle Risberg en drummer Christian Eriksson maken het zichzelf daarmee wel lastig. Zowel in de kortere nummers als in de lange jams is het echter prima aan te horen, zeker als er een lekker orgeltje tussendoor komt soleren zoals in “Each To Their Own”. Voor mij als Siena Root-liefhebber is het bovendien prettig het zwaar overstuurde zanggeluid van Faraj weer te horen. En net als je denkt dat het allemaal net wat te generiek dreigt te worden, komt er een nummer voorbij met heerlijk gitaarwerk (“Feel Alive”). Ze laten bovendien wel wat meer ruimte in de composities dan andere veelal compromisloos doorstomende retrorockers. Misschien is het net genoeg om een eigen niche met bijbehorend publiek op te bouwen. Ik sta daartussen in elk geval.
mij=Transubstans / Clearspot
2 reacties