Tiger Saw – Sing!

Eigenlijk is het volgens mij een enorme droefsnoet, Dylan Metrano, de grote man achter het kleine Tiger Saw. Zo iemand die als hij alleen op tournee is steeds langzamer gitaar gaat spelen en steeds kermender, tegen het valse aan, gaat zingen naarmate de tour vordert. Ik kan me zo voorstellen dat een concert van hem nogal wisselend kan zijn in kwaliteit. Heb je geluk dan is het geniaal, als je pech hebt kijk je naar een traag aan je voorbijtrekkend gebeuren waar je bijna bij weg zou lopen. Toch doe je dat niet, omdat je ook wel hoort dat de man ‘iets’ heeft en de stemming misschien zo weer om kan slaan. Op zijn nieuwe plaat Sing! heeft Dylan het geluk dat hij hulp krijgt van heel veel vriendjes in zijn liedjes. Zo speelt Jason Anderson een moppie mee op bas en drum en gitaar. En zijn er ook nog vriendjes uit Mt. Eerie en Little Wings die hulp bieden. Ook niet allemaal echte vrolijkerds, maar als ze samen met Dylan gaan zingen en spelen wordt het een bijna folky indie variant met het pastorale van The Polyphonic Spree in zich. Voor het openings- en titelnummer, net als later “Postcards & Letters”, geldt dit sterk. Die laatste heeft overigens wel een heel onzeker, maar daardoor wel charmant koortje. Verderop op Sing! zingen veelvuldig dames mee, en hun stemmen gaan goed samen met die van Metrano. Nu kan ik, door de tweede zanglijn, glimlachen wanneer Dylan zichzelf toezingt in “O Dylan”. Had hij alle zangpartijen zelf voor zijn rekening genomen, dan weet ik vrij zeker dat ik heel erg treurig zou zijn geworden van Sing! Dat blijft nu gelukkig uit.

mij=Kimchee / Sonic