Onze peuterzoon mag uit een stapel mij nog onbekende en te recenseren cd’s er eentje kiezen. Het wordt die met de dierentuin. Ik kan hem qua hoes geen ongelijk geven. Dat de aandacht weg is als ik Odd/Even opzet dat is niet heel vreemd. De Brit Tim Holehouse maakt het de luisteraar niet makkelijk door met een soundcheck inclusief hondengeblaf te beginnen: ‘This is a microphonecheck‘. Oké, dan. Holehouse heeft bedacht dat de oneven nummers de rauwe bijdragen zijn en de even nummers de meer toegankelijke. Dit maakt dat het geheel afwisselend is, maar dat Odd/Even geen plaat is die je zo maar even opzet. Bovendien zijn de eerste vier nummers vaak de nummers die je het album in moeten trekken en deze nummers niet degene die de sfeer van het album weergeven. De stem van Holehouse doet aan Tom Waits denken, maar de muziek is meer bluesy en vooral rommeliger. Dit is ook het geval in de toegankelijkere nummers. Ook ik moet er in komen, maar de bonte dierenstoet weet me uiteindelijk te grijpen vanaf de vierde track “Butane” en het aansluitende “Skeleton” dat ondanks dat het een oneven nummer is best lekker klinkt. Had ik de naam Tom Waits al genoemd? Onze kleine vriend is inmiddels met zijn auto’s aan het spelen. Benieuwd of hij ooit deze muziek weet te waarderen.
mij=Aaah!!! Real Records
File: Tim Holehouse – Odd/Even
File Under: Beestenbende
File Social: [Twitter] [Facebook]