Tjonge, da’s best knap: een bandnaam verzinnen die in geen enkele taal goed bekt. Het is deze heren gelukt. Tlön mag dan voorkomen in een verhaal van de Argentijnse schrijver José Luis Borges, als bandnaam kan het niet veel onuitspreekbaarder. Het is het bandje van Christian Van Lacke, zoon van een van de Argentijnse muzikanten die ooit, lang, lang geleden, de Argentijnse band Tarkus vormden. Nou en, zou je zeggen. Nou, zoonlief heeft delen van teksten van Tarkus gebruikt, er staat een Tarkus-livetrack op dit album en als klap op de vuurpijl is de drummer op dit album dezelfde als destijds bij Tarkus. Bent u nog verbaasd dat dit een plaat is geworden die ook in het begin van de jaren zeventig gemaakt had kunnen worden? Tlön maakt precies de hippie-space-folk-jamrock die destijds in was. Veelal trage songs, met tegen elkaar in lopende gitaarlijnen, ijle, hoge zang, afgewisseld met steviger riffy stukken. Seventiesrock uit het boekje dus. Nou ja, in het Spaans, dat is iets minder uit het boekje. Zoals vaker bij Clearspot is dit een niche-release, maar wel een met kwaliteit. Alleen is het niet helemaal mijn niche – ik wil er liefst ook nog een vet Hammondorgel bij. Ik kan dus niet zeggen dat ik enorm mee zat te swingen, maar evenmin hoefde ik moeite te doen om geinteresseerd te blijven. Alle oude hippies en wannabe-hippies worden hier vast blij van. Wie geen hippie is of wil zijn, maar wel spacerock, Wishbone Ash en andere enorm onhippe rock kan waarderen, moet ook eens luisteren.
mij=Nasoni / Clearspot