Het valt me de laatste tijd wel vaker op dat muziek soms anders klinkt onder diverse omstandigheden. Het vierde volledige album van het West-Vlaamse Tomàn, Postrockhits Volume II, kwam bij het draaien op de achtergrond op me over als een zacht kabbelend beekje, maar met de juiste aandacht én hoger volume kwam dit werkje veel meer tot bloei. “This record is intended for evening listening only”, staat er nog op het hoesje, waarbij bovendien wordt aangeraden om de volumeknop open te draaien om de juiste dynamiek te kunnen horen. En jawel. Zo klinkt het veel spannender en ontwaar je die prettige stereo-effecten beter in een ongemeen heldere productie. In de loop van de jaren is Tomàn aan het eind van het spectrum van de post-rock beland en hoor je nog wel flarden Mogwai of Explosions In The Sky, maar met deze plaat beweegt het zich meer op het gebied van ambient en krautrock, met een duidelijke rol voor elektronica. De titel Postrockhits Volume II moet je dan ook zien als een cynische verwijzing naar het hokje waarin de band zich gedrukt voelt. De kenmerkende hard/zacht-dynamiek van post-rock is hier veel subtieler verwerkt in een sfeervolle gelaagdheid, zoals op “The Wonder Of The Tortoise Tunnel” waarbij de licht pingelende gitaren lichtjes deinen op het donkere en dreigende baswerk. De kracht van dit album zit 'm vaak in die onheilspellende drums, bas, synthesizers en vervreemdende stemmen (zang zal ik het niet noemen) in combinatie met lichter gitaarwerk en opbeurende klanken. Die kracht zit minder in “64bit” (het tweede gedeelte is nog wel een lekker psychedelisch, elektronisch stuk) en “Hallo Galileo”, maar de rest van het album kan me dus wel bekoren. Waar post-rock steeds vaker een trucje wordt, gaat Tomàn op zoek naar een eigen identiteit en dat levert een prettig album op, dat je wel moet nuttigen onder de juiste omstandigheden.
mij=Zeal
4 reacties