Hé met mij. — Heb je hem al gehoord? — Ah, gisteren geluisterd. En? Heftig, hè? — Sneller kan het niet, nee. Hoeft ook niet, Yngwie is nu al stinkend jaloers. — Tuurlijk was dat niet het uitgangspunt, maar… — Wat zeg je? — Ach, je weet toch hoe graag ik dat doe. — ‘Guitarra Masturbación’ noem ik het zelf. — Elf instrumentale nummers ja. — Hoezo allemaal hetzelfde? — Meen je dat nou? Heb je dat akoestische stuk niet gehoord dan? — Neenee, dat nummer heb ik bewust zo kort gehouden. — Het is en blijft een hardrockplaat, dan moet je niet teveel van het idioom afwijken. — Het laatste nummer heeft toch een ‘spanish vibe’? — Nou, je hoort toch écht een Spaanse gitaar. — Nee, in de achtergrond, wacht, ik zet het even op. — Geeft toch net dat beetje afwisseling dat de nummers nodig hadden. — Hmmm. — Oké. — Jammer dat je dat niet hoort. Maar je houdt wel van gitaarmuziek dan? — Noem eens een voorbeeld. — Serieus? Die trage slak? Die kan toch niet spelen. Niet shredden bedoel ik. — Welnee, gitaarspel hoort snoeihard en supersnel te zijn. — Nou, in Spanje anders wel… Maar hoe vind je het klinken dan? Qua sound bedoel ik? — Ja goed hè? — Nee, compressie heb je nou eenmaal nodig om dat extra beetje power over te laten komen. — Alle gitaarpartijen zelf. Bas, toetsen en drums heb ik uitbesteed. Dat moet je helemaal niet zelf willen, joh. Concentreren op één ding en dat zo goed mogelijk doen. — Begin je daar nou weer over? Dat zit er toch in, variatie? — Wat nou geen melodie te bekennen. Luister nou nog eens naar… eh… wacht even, track 2, en dan van 0:49 to 1:25. En dat noem jij geen melodie? — Nee, niet dat stuk erna, da’s een solo. — Nee, da’s de break. — Geen verschil? — Wacht, ik kom langs, dan neem ik mijn gitaar mee, dan zal ik het voorspelen. Leer jij ook nog eens iets over gitaarmuziek. Volgende week? — Week daarna dan? — Wanneer kun je dat wel zeggen? — Oké, dan hoor ik nog van je. — Ja, dag.
mij=Lion Music / Bertus