Tortoise – Beacons Of Ancestorship

Heeft Tortoise eigenlijk een klassiek album gemaakt, dat bij iedereen in de kast moet staan? De band heeft best ‘n grote naam, maar ik zou ‘t zo niet weten. Ik bezit zelf alleen Standards en die heb ik ook al jaren niet meer gedraaid. In mijn herinnering is ‘t een gruizige, duistere plaat met een prominente rol voor de vibrafoon. Een album ook dat goed samenvalt met de apocalyptische 9-11-sfeer. Beacons of Ancestorship is totaal anders. Nou ja, totaal, het blijft instrumentale improv-rock, maar toch. De sfeer is lichter, robotachtig dansbaar en soms zelfs verrassend funky. In de lange opener “High Class Slim Came Floatin’ In” had een gastrol voor George Clinton of Bootsy Collins niet uit de toon gevallen. Als je elk Tortoise-album aan één instrument zou kunnen ophangen, is de synthesizer dit keer de weapon of choice. Moddervette synthlijnen brommen, sissen en spacen. Soms op de voorgrond, zoals in de eerdergenoemde opener en elders een mooi combo aangaand met de gitaren. “Prepare Your Coffin” had zo op de soundtrack van een obscure sci-film uit de jaren ’70 gepast, de filmliefhebber mag denken aan de spirituele animatiefilm La Planète Sauvage. De eerste helft van het album is wilder, complexer en beter, maar ‘t beste nummer staat helemaal aan ‘t eind. “Charteroak Foundation” is van een magische eenvoud. Tastbaar gefilterde gitaarnoten, alsof ze uit ‘t een oude radio komen, die eindeloos heen en weer lopen op een bedje van synthesizers, een aardse baslijn en wat simpel stuwende drums. En dat dan vijf minuten lang, met een paar prachtig subtiele akkoordwisselingen. De cynicus zou kunnen beweren dat Tortoise dit soort stukken waarschijnlijk bij oefensessies als warming-up speelt, maar juist als ze het minst fanatiek hun best doen raken ze me ‘t diepst.

mij=Thrilling Jockey / PIAS