Ik zal heel eerlijk zijn: ik zat na de eerste luisterbeurt al klaar om XIV ongenadig neer te sabelen. Joseph Williams is een prima zanger, maar Toto met Williams heeft wat mij betreft in het verleden voornamelijk slaapverwekkend materiaal opgeleverd. Te braaf, te voorspelbaar, te slap. Het voorgaande album, Falling In Between, was bijna een verkapt Lukather-soloalbum en was lekker heavy. Toetsenist David Paich deed in de studio nog wel mee, live liet hij echter verstek gaan, net als Steve Porcaro. Daarna werd Toto opgeheven – voor even. Bassist Mike Porcaro bezweek aan ALS, oud-zanger Fergie Frederiksen overleed ook, Simon Phillips hield er na 22 jaar mee op en werd vervangen door Steely Dan-drummer Keith Carlock, maar Lukather, Paich, Steve Porcaro en Joseph Williams waren allemaal weer van de partij voor dit album. De composities van David Paich zijn over het algemeen wat poppier en gladder en dat is ook hier het geval. Daarom is het jammer dat de tracks waarop Lukather het voortouw had vooraan op het album staan. “Running Out Of Time” en “Holy War” zijn twee van de meest geslaagde songs en dat zijn de opener en de derde van elf tracks. Toch is er ook verderop genoeg te genieten en deed ik dat ook iedere keer weer een beetje meer. “Unknown Soldier” is bijvoorbeeld bijna proggy bombast – je zult het net zien, toch weer gezongen door Lukather… Echte muzikale verrassingen zitten er niet tussen. Steeds is het weer opgebouwd rond een stijlvolle riff of een keyboardlijntje, waarna de rest van de band de details invult. Er zijn maar liefst vier verschillende leadzangers op dit album – al is dat er nog steeds een minder dan op Falling In Between. En natuurlijk zijn er vaker wel dan niet kamerbrede koortjes. De productie is mooi en zuiver, hoewel tegelijkertijd niet overdreven sprankelend. Een van de weinige missers op dit album is “Chinatown”, dat na een veelbelovende start een wel heel erg standaard-Toto-deuntje volgens de “99”-formule is. Gelukkig wordt het album afgesloten met een van de betere tracks – en de langste -, “Great Expectations”. XIV is zeker niet hun beste album, maar ze hebben mij positief verrast, ook al had ik daar meerdere luisterbeurten voor nodig.
mij=Frontiers/Rough Trade