Waarom denk ik bij Trailer Trash Tracys aan volgestickerde stoere mannen in te strakke broeken en wifebeaters die anno nu nog denken dat getoupeerde lange haren in de rest van de wereld net zo hip zijn als in Los Angeles?
Daar heeft Trailer Trash Tracys dus niets mee van doen. Stel je Julee Cruise voor die Just Like Honey van Jesus And Mary Chain zingt. Of nummers van Curve, Lush, Singapore Sling of Raveonettes. Dat is dus heel lieflijk, dromerig, shoegazerig, doomy en op een of andere manier heel Brits. In elk geval heeft het niets met Amerikaanse glam, rednecks, trailer trash, Nikki Sixx of The Viper Room te maken. Deze band solliciteert met dit album naar een optreden in One Eyed Jacks, het donkere café in Twin Peaks waar dingen gebeurden die het daglicht niet konden en mochten verdragen. Ester is een wereldvreemde plaat waar je je vinger niet op kunt leggen. Dat het wonderschoon is en uitermate verzorgd, dat blijkt pas na zeker vier luisterbeurten. Dan pas blijkt dat de band liedjes in elkaar heeft gesleuteld met minutieuze aandacht voor het exacte instrumentarium alsof we hier van doen hebben met de debuutplaat van het triphop-gezelschap van Portishead. Een aangename verrassing.
mij=Double Six / Domino
4 reacties