Travoltas – Until We Hit The Shore

White Russian

Het Tilburgse Travoltas is na acht jaar afwezigheid terug. En dat doet het zestal overtuigend. De eerste indruk in 1990 was immers gigantisch goed. Ergens moet het besef zijn gegroeid in de loop der jaren dat Travoltas met zijn Amerikaanse mix van Beach Boys, Ramones en een vleugje Cars heel wat genres en hypes voorging. Want, net zo makkelijk moeten de heren met jaloezie gekeken hebben naar de op- en ondergang van Fountains Of Wayne, Weezer en Presidents Of The USA. Oprichter Vincent Koreman is afgehaakt. Perry Leenhouts heeft het initiatief genomen om Travoltas te defibrilleren. Until We Hit The Shore sluit naadloos aan op Baja California van twintig jaar geleden. Er is alleen één groot verschil op te merken. De tand des tijds heeft op een positieve manier vat gekregen op de heren. Productioneel heeft Travoltas zoveel vlieguren gemaakt en zoveel ervaringen opgedaan in het breedste spectrum van de muziekindustrie en de evenementensector dat het nu uiterst precies weet wat goede, aanstekelijke songs zijn in een kristalhelder geluid. De balans is akelig secuur, de songstructuren zijn simpel maar doeltreffend en het instrumentarium is weloverwogen. En, het pleit voor Travoltas dat het teruggrijpt naar het beste van het beste uit het Amerika van weleer. Het is niet zomaar weg te zetten als een pretpunkbandje dat makkelijk wil scoren. Wie een beetje oren aan zijn kop heeft, die snapt dat Travoltas met deze cd gaat voor de perfecte uitvoering in samenzang en de afwisseling tussen wonderschone melodietjes en gruizige gitaarpartijen die nergens de irritatiegrens bereiken. Wat dat betreft lijkt het erop dat het zestal Venice, Beach Boys en Weezer heeft samengepakt en naar Europese maatstaven heeft gemodelleerd. Of Leenhouts is met de jaren meer veramerikaniseerd dan hij zelf wil toegeven. Until We Hit The Shore pakt in elk geval meer dan goed uit. Welkom terug!

File: Travoltas – Until We Hit The Shore
File Under: Tenhitwonder met een lang, historisch verhaal