Vakantie. Het mag allemaal een tandje lager. Ewie Jr. opent de ochtend met zijn luidkeelse aanwezigheid, maar hierna gaat het ‘slow’. De koffie wordt gezet. De eitjes worden gekookt in de pan met water. Het brood gaat in het mandje. De aardbeien worden schoongemaakt. De zoetigheden komen uit de kast. De kaas gaat op een schoteltje. De sinaasappelsap vindt haar weg naar het glas. En als muziek gaat er dan Treetop Flyers op. Nu is de muziekkeuze persoonlijk – al zal ook niet iedereen het eten appreciëren -, maar voor mij geldt: als het maar geen al te heftige rock is. Het moet bovenal kwalitatief sterk zijn. En dus slow. Daarvoor ben ik bij de Engelse alt.countryboys met folkinslag (en vooruit, toch wat rock) Treetop Flyers aan het goede adres. De band is genoemd naar een song van Stephen Stills. Daarmee is de muzikale richting bepaald. Al is er ook een Britse tak in de geschiedenis van de alt.countryfolk. The Mountain Moves heet het debuutalbum van de Treetop Flyers, maar er worden geen muzikale bergen verzet. Ze brengt haar muziek in een landschap waar liedjes degelijke van vorm zijn, maar toch net iets afwijken van te normaal. En belangrijker: het is er prettig – radiovriendelijk Fleetwood Mac´ig – toeven. De plaat kent elf liedjes met een totaallengte van zo’n drie kwartier. Na een liedje of zes weet je het eigenlijk wel. We zitten echter nog te ontbijten, en die vraagt niet om een onderbreking. En ach, ik zei het al: het is hier heerlijk toeven.
mij=Loose Music
Gefeliciteerd met de slechtste recensie ooit.
Gefeliciteerd met de slechtste recensie ooit.
Gefeliciteerd met de slechtste anonieme naam ooit.