Triggerfinger – Triggerfinger

“Belgisch nieuwste rawk-sensatie” treedt 8 september op in Ekko! Rawk? Rawk? Wat heb ik nu weer gemist? Een Google a day keeps the shrink away, maar pas in de welbekende Nederlandse discussiegroepen vond ik eindelijk wat terug. Als vriend Danko Rawk is dan is het Belgische Triggerfinger dat echt niet, want over die laatste hebben ze het in de aankondiging. Nu kan het geen toeval zijn dat hun in januari verschenen plaatje zonder naam laatst bij mij op de deurmat lag. Triggerfinger is in de Belgische scene geen onbekende. Ze blijken connecties te hebben met (voormalige) bands als Sin Alley, Angelico, Noordkaap en Hooverphonic en doen nu dus mee met het grote complot om Nederland te veroveren. Gedurende de eerste 5 seconden van de CD begint de vraag me al te bekruipen: “Waar ken ik dit van”? Semi-accoustisch gitaarintrootje dat me meteen aan de stonerrock doet denken. Welk nummer precies was ik 5 dagen later nog steeds niet achter. Stonerrock is dan ook waar de rest van de CD grotendeels verblijft, waarbij de jaren 70 oudgediende buren met enige regelmaat ook nog worden bezocht. Het “Waar ken ik dit van?” blijft ook gedurende de bijna volle 49 minuten durende looptijd mij bezig houden, maar het antwoord is duidelijk… Het ‘hokje’ stonerrock is niet zo breed dus je moet van goeden huize komen om echt origineel te zijn. Er zijn bands die het hokje blijven vernieuwen, maar daar hoort Triggerfinger niet bij. Is het erg om een QOTSA-light te zijn? Nou nee, het is namelijk ook niet erg om Tool-light te zijn. Sterker nog, waar de Q’s hoge pieken halen, maar ook diepe dalen, blijft Triggerfinger stabiel rockend, doortrekkend, doormeppend en vuil, met slechts één uitstapje naar een nummer van Brel. En dat is dus een compliment!

mij=Bang!