Wie het middelpunt van Trillium is, is wel duidelijk als je de website bezoekt. Dat is namelijk gewoon de site van Amanda Somerville. Niettemin zijn haar belangrijkste compadres niet de minsten, namelijk Sascha Paeth (Avantasia) en Sander Gommans (HDK, ex-After Forever). Gedrieën schreven ze de songs en namen ze het leeuwendeel van de instrumenten voor hun rekening. Daarbij zijn de songs in de eerste plaats geschreven om de stem van Somerville goed te laten uitkomen. Terecht, want de dame heeft een krachtige stem met een klassieke inslag. Geen sprookjesmetalstem, maar een heldere rockstem. Overigens tekent die wel dit album, want het draait in de eerste plaats om de zangpartijen. Dat neemt niet weg dat dit verder ook een knap gemaakt album is. Paeth en Gommans hebben er bepaald niet voor spek en bonen bijgezeten. Er valt ook instrumentaal genoeg te genieten. De composities en instrumentatie hebben klasse, met de nodige spannende momenten als daar de ruimte voor is. Bovendien is Alloy bepaald geen poprockalbum. De productie is heavy en zit vol dynamiek en bombast, zodat dit album Somerville meer dan ooit in de metalhoek brengt. Dát ze goed kon zingen wist ik al, maar eerlijk is eerlijk, ik ben verrast door haar veelzijdigheid op dit album. Halverwege zorgt “Scream It”, een duet met Jorn Lande met een prachtig orkestraal intro, voor een mooie onderbreking. Somerville laat zien en horen zich thuis te voelen op dit nieuwe pad.
mij=Frontiers / Rough Trade
Klinkt als een album dat ik maar eens moet beluisteren 🙂