Op de flyer staat: Troy Torino is een nieuwe rockband uit Utrecht en sinds 10-10-08 ligt hun cd The Order Of Magnitude in de winkels. Wie niet verder leest dan zijn neus lang is, zou kunnen denken dat je hier te maken hebt met een paar broekies. Niets is minder waar, Troy Torino huisvest alleen maar zwaargewichten uit de Nederlandse rockscene. Met bandleden die ooit speelden in Celestial Season, Orphanage, 7Zuma7 en Spoiler laat het zich eenvoudig raden welke kant het op gaat op deze debuutplaat: nog net niet ouwe lullen (zoals ik er ook een ben) die niet bang zijn om de groove te combineren met een evenredig verdeeld goud-van-oud-hardrock en ronkende stoner. Ergens op de scheidslijn tussen Masters of Reality, Kyuss en King’s X. Wat dat betreft sluit de band perfect aan op wat de drie voormalige leden van Spoiler lieten horen op The Return Of King Sonic, maar leggen ze met hun twee nieuwbakken bandleden de lat nog net een paar centimeter hoger én slagen er glansrijk in deze grote hoogtes te overwinnen. Het moet voor zanger Pekke ook een genot zijn om te weten dat er straks achter ’em op het podium een band staat die strakker dan strak speelt. Dan is het voor hem nog meer te schitteren dan hij nu al doet op The Order Of Magnitude, want dat er qua strot maar weinig (misschien wel geen!) Nederlandse zangers in dit spectrum van de rock zijn die aan hem kunnen tippen, dat staat voor mij buiten kijf. Wat een heerlijke, strak geoliede groovemachine is deze band.
mij=Suburban