Bij muziek uit Zweden denkt men tegenwoordig al snel aan überhippe bandjes of breekbare zangeresjes. Truckfighters uit Örebro past in geen van beide hokjes. Zij brengen namelijk stonerrock met een vleugje progressive. Op Mania, het derde album van dit trio, is dit goed te horen. Naar eigen zeggen heeft Truckfighters nu eindelijk het geluid gevonden waar ze naar zochten. De titel, Mania, dekt de lading van deze cd uitstekend. Een wilde rit langs een breed scala aan emoties met de heren van Truckfighters achter het stuur. Mania telt slechts acht tracks, maar geeft toch zo’n vijftig minuten luisterplezier. Opener “Last Curfew” had geen betere plaats in de tracklist kunnen krijgen. In dit nummer bouwt de band rustig op naar het stevigere gitaarwerk. De ambitie van de Zweden om te spelen voor grote massa’s komt naar voren in het nummer “The New High”. Duizenden meeklappende fans moeten ze in gedachten hebben gehad bij het schrijven van deze song. De donkere kant van Truckfighters uit zich in het dertien(!) minuten durende “Majestic”. Een kant die veel Scandinavische bands niet vreemd is. Gelukkig weten Ozo, Dango en Peto veel variatie in deze song te stoppen. Hierdoor verveelt “Majestic” niet snel, maar is het wel een nummer om, in positieve zin, in te verdrinken. Mania is een album vol heerlijke gitaarriffs en basloopjes, waarmee Truckfighters bewijst zich makkelijk staande te kunnen houden tussen grootheden als Foo Fighters en Queens Of The Stone Age.
mij=Fuzzorama