Eerste maar even de koele feiten. Range Anxiety is, na het titelloze debuut uit 2011 en een handvol singles en EP-tjes, het tweede volledige album van de uit Melbourne afkomstige Twerps. Het viertal werd ooit door Uncut uitgeroepen tot beste nieuwe band van Australië. Het geluid van Twerps is beïnvloed door bijvoorbeeld The Go-Betweens en de indie- en lo-fi- scene van begin jaren negentig. Nou, dat is wel iets voor mij dacht ik toen ik deze feitjes had gelezen dus hup, draaien die cd! En het begint inderdaad goed met een stemmig orgeltje in opener “House Keys” en lekker rafelige gitaarlijnen in het smaakvol opgebouwde “I Don’t Mind” maar dan haak ik af. Ik kan er niks aan doen maar de stem van zanger-gitarist Marty Frawley vind ik he-le-maal niks. Sorry, ik ben daarin een rare maar dan kan ik zo’n album niet meer echt een kans geven. Niet dat ie slecht zingt hoor, zeker niet, maar hoe hij klinkt staat me niet aan. Hij heeft gewoon geen fijne zangstem voor mijn oren. Plichtsgetrouw als ik ben geef ik het album toch nog een kans natuurlijk en dan valt het toch weer reuze mee, want als Julia McFarlan de zang overneemt slaat het wijzertje weer in het groen bij mij. Liedjes als “Stranger” en “Shoulders” zijn heerlijke leftfield popsongs waar ik zelfs een vleugje van die legendarische Feelies in terug hoor. Als je dit genre graag hoort is het vast de moeite om Twerps eens te beluisteren, laat je niet tegenhouden door mij.
mij=Merge/Konkurrent