Umphrey’s McGee – Similar Skin

Similar Skin-opener “The Linear” was al eerder vrijgegeven en kort daarna volgde een video van “Cut The Cable”. Beide songs bevestigden wat door Umphrey’s McGee in interviews al was gezegd: dit was een echt rockalbum. Natuurlijk, zoals altijd waren verschillende tracks al bekend van live-optredens (“Bridgeless” stond in een andere versie zelfs al op de bonus-cd bij Mantis), maar de benadering was toch heel anders dan bij voorganger Death By Stereo. Dat werd ‘a collection of songs’ genoemd en hoewel de songs daarop prima waren en zijn, was het voor mij als albumliefhebber uiteindelijk een teleurstelling, simpelweg omdat het inderdaad niet de samenhang van een album had. Voor Similar Skin, het eerste werk op hun eigen label Nothing Too Fancy Music, werd echter vooraf besloten dat weer een echt album moest zijn, en zoals gezegd een rockalbum. ‘Everyone says rock ‘n’ roll is dead; let’s prove them wrong.’ Dat is gelukt. Similar Skin staat barstensvol heerlijke riffs en solo’s, zonder de gebruikelijke verfijnde opbouw geweld aan te doen. Integendeel, er is volop ruimte voor fantastisch drumwerk (“Cut The Cable”), funky, speelse baslijnen (“Puppet String”), sfeervolle toetsen en fijne koortjes (“No Diablo”). Tegelijkertijd is dit het hardste album dat Umphrey’s McGee in zijn bestaan gemaakt heeft. “Little Gift” heeft in het refrein zelfs iets Kiss-achtigs, terwijl liefhebbers van Extreme’s III Sides To Every Story bij het proggy “Educated Guess” even verbaasd op zullen kijken. Niettemin is het in de eerste plaats echt Umphrey’s McGee: gevarieerde hogeschoolmuzikaliteit, met decennia muziekgeschiedenis erin en tóch steeds weer een eigen geluid. En vooral ook: een echt album met een eigen sfeer en spanningsboog. Ik had niet verwacht dat ze Mantis zouden kunnen overtreffen, maar ze komen dichter in de buurt dan ik had durven hopen.

mij=Nothing Too Fancy/Hanging Brains