Al sites afgrazend kwam ik ergens in 2001 op een site de naam Anja Garbarek tegen. Met eng dicht in de buurt van haar naam de naam van Mark Hollis en vlak daarnaast Richard Barbieri en die van Steven Wilson. Er is minder voor nodig om mij nog hongeriger te maken, dan ik normaal al ben, kan ik je verzekeren. Met gezwinde spoed ging het dan ook naar de dichtstbijzijnde internetCDdrivethrough en een week later was ik verslaafd aan Smiling and Waving. Wat een goddelijke plaat, waarop Garbarek flirtte met folk, jazz en avantgarde-invloeden. Een jaar later had me, weet ik nu ik Det Er Mig Der holder Traeerne Sammen gehoord heb, bijna hetzelfde kunnen overkomen. Under Byen doet namelijk ongeveer hetzelfde als Garbarek deed, maar ik was, vrees ik, te lui om ze te vinden. Gelukkig doet Excelsior tegenwoordig ook aan buitenlandse licentieplaten en komt het allemaal toch nog goed! Het gevoel dat me overkwam bij de eerste noten van Det Er Mig Der holder Traeerne Sammen was bijna hetzelfde als dat van Smiling and Waving, verstild en kaal, maar toch ragfijn geïnstrumenteerd. Met de mystieke stem van de blonde godin Henriette, af en toe naar Björk neigend, die steeds weer boven komt drijven. Dit is zo’n plaat waarbij het na het laatste nummer aangenaam is als het even stil is en de nummers nog doorzoemen in je hoofd.
File: Under Byen – Det Er Mig Der holder Traeerne Sammen
File Under: Uit 2002, maar daar zit ik niet mee
File Audio: [ Det Er Mig Der holder Træerne Sammen ][ Legesag ]