Langzaam gleden we door het Duitse landschap met naast ons soms een weiland, dan weer bomen, soms een koe, dan weer een paard of een ooievaar, en hier en daar sloten met riet. En niets telde meer. Er was alleen nog een einddoel dat eigenlijk helemaal niet belangrijk was en onder ons een zand-, grind- of fietspad, een echte weg met gevaarlijke auto’s of een wegdek vol gaten. Niets deerde ons. We gingen gestaag verder. Het geluk steeg, de doelen in het leven werden primair. Bij thuiskomst is het fijne gevoel van de fietsvakantie snel weg: wekkers, werk en andere verplichtingen. Zo gaat dat. Er is echter weer muziek om de rust terug te brengen. Door The Unseen Guest bijvoorbeeld. Het duo kwam bij elkaar tijdens een reis door Zuid-India van de Ier Declan Murray, niet per fiets, wel met een gitaar. Deze levert een ontmoeting op met Amith Narayan. Na een jamsessie nodigt deze de Ier later uit om samen een plaat op te nemen. The Unseen Guest wordt een feit. Ze leveren een plaat af waarop de songs voorbij glijden en het geluk in kleine zaken zit: tekstueel, maar ook muzikaal. Out There is een album dat de sfeer uitademt van het werk van wijlen Nick Drake. Zo intens, zo mooi en dan nog een prachtig scala aan instrumenten zoals de veena, tablas, ghada en edakka. Instrumenten die nergens op de voorgrond treden, maar er zijn alsof het niet anders kan ter ondersteuning van vocalen, gitaar, mandoline en bongo’s. Met tranen in mijn ogen luister ik naar dit moois en denk weer aan dat landschap deze zomer zoals er over de wereld zoveel mooie landschappen zijn.
mij=Tuition / Konkurrent