Toen in de jaren veertig Dakar een belangrijke aanlegplek voor Cubaanse schepen werd, waren het Cubaanse muzikanten die in de slipstream van de handelaren en scheepslui de hoofdstad van Senegal opzochten om in de beroemde nachtclubs op te treden. Deels was het een thuiskomen, want veel Cubanen hadden een slavenachtergrond. Hun voorouders waren vanuit West-Afrika naar Latijns-Amerika gevoerd en nu kwamen zij terug. Dat is althans een van de verklaringen waarom salsa en son zo lekker mengen met Afrikaanse muziek. In de jaren zestig en zeventig werd deze mengvorm zo populair, dat mensen als James Brown de melting pot van West-Afrika bezochten. Senegal 70 laat horen wat bezoekers van nachtclubs in de jaren zestig en zeventig gehoord zouden kunnen hebben. Negen orkesten en muzikanten laten op twaalf verschillende tracks horen wat er gebeurt als highlife, salsa, son, funk en jazz met elkaar vermengd worden om het publiek in zweterige dansclubs in beweging te brengen. Een paar namen springen eruit, met Le Orchestra Baobab (hier Bawobab genoemd) en Amara Touré (hier als aanvoerder van Le Star Band de Dakar) als bekendsten. Wat het meest opvalt in vrijwel alle tracks is de hoofdrol die de gitaar speelt. Orchestre Laye Thiam zet in op een heftige wah-wah gitaar en een vet orgeltje in het instrumentale “Massani Cissé” en van Orchestre Baobab horen we onder meer een gitaarsolo gedrenkt in fuzz (“Ma Penda”).
mij=Analog Africa
File: V/A – Senegal 70: Sonic Gems & Previously Unreleased Recordings From The 70s
File Under: Africa!
https://www.youtube.com/watch?v=e5hpxUNPBbo