Rembrandt Records was een klein labeltje in Chicago dat korte tijd zonder noemenswaardig succes psychpop-bandjes plugde. We schrijven 1966-1967, de tijd dat bandjes niet alleen meer zongen over onschuldige liefdes, maar plotseling ook opmerkelijk oog kregen voor de schoonheid van de natuur en mensen die hoog vliegen. Nog nooit vertoond! ‘See the rivers flowing, see the clouds growing, see the rainbow coloured sky, everybody’s flying high’, zingt The Nuchez in “Open Up Your Mind”. Of tienerbandje The Lemon Drops, dat zingt over het lentegevoel. ‘In the spring I love everyone, we lay in the grass and stay up late having fun’. Iets over ‘sunshower flower power’. Waar halen ze het vandaan, moet men toen gedacht hebben. Tsja, toen de summer of love aan de gang was en iedereen begreep wat LSD voor spul is, had platenbaas Reggie Weiss het Rembrandt-label allang als een bad trip in rook laten opgaan. Open Up Your Mind is een compilatie van alle singles die het label in die korte periode uitbracht, met bandjes als The Lemon Drops en The Nite Owls die met hun fuzzy psychpop veel later pas meer bekendheid zouden krijgen. Een mooi tijdsbeeld, maar interessant zijn ook de mieters mooie liedjes van de totaal obscure Monday’s Children, die qua sfeer en geluid een blauwdruk blijken te zijn van Belle and Sebastian. Of om de treffende gelijkenissen te horen tussen The Greenhornes en een garagebandje als The Nickel Bag. Dat maakt het een sympathieke en smaakvolle compilatie, dat in totaal 22 aangenaam lichte tripjes bevat. Dat de twee meest succesvolle singles er beide in liefst drie vrijwel gelijkluidende versies op staan, was wat mij betreft echt niet nodig. Maar dat zie ik dan maar ruimgeestig door de vingers.
Terwijl de youngsters in Chicago met z’n allen in het gras van elkaar lagen te houden, was er in Philadelphia een heel wat gevaarlijker klinkende band actief die volgens de geschiedschrijvers als aller- allereerste het woord psychedelic durfde te gebruiken in een albumtitel. The Deep heeft in deze samenstelling, met als centrale man folkzanger Rusty Evans, slechts een jaar bestaan. Ze brachten één album uit maar vergaten deze te promoten. Concerten, daar begonnen ze niet aan. Gedoemd om groots te mislukken dus, wat ook het geval was: er zijn slechts enkele platen van verkocht. Dat het retro-label Cicedelic Music dit volkomen obscure album Psychedelic Moods van The Deep nu met als een Definite Masters Edition uitbrengt is dan ook wonderlijk, maar bij beluistering weet je ook hoe lovenswaardig dit initiatief is. Psychedelic Moods is een in bandgeluid grillig en daardoor rijk en fascinerend album, met tracks die variëren van rauwe protopunk tot acid folk uit de garage. Snerend rockende gitaren met kraaiende zang, maar ook liefelijke fluiten, pauken, bellen en xylofoons met weirde hallucinerende geluidseffecten. De teksten zijn in psychedelische geheimtaal geschreven. Niks te ‘rainbow colours in the sky, we are flying high’. Nee, bij The Deep heet dat: ‘The rain that filled the sky was black, the blood that filled my veins is white’, om daarna door te mindmappen over heroïne, dood en verderf. Geestverruimend, jazeker! En wat een belevenis is het dan als je je realiseert dat het geheel een opvallende gelijkenis blijkt vertonen met het debuutalbum van een ander bandje, waar The Deep geen enkele connectie mee had: het New Yorkse The Velvet Underground & Nico, ware het niet dat dit album vijf maanden later na Psychedelic Moods pas uitkwam. Ik bedoel, dát is pas diep, man!
mij=Cicedelic / Clearspot
2 reacties