Stel dat ik een platenmaatschappij had, stel. Eens kijken. Ik zou mijn artiesten met zorg uitzoeken. Ik zou selectief zijn, maar ook open staan voor alle soorten muziek. Ik zou mijn muzikanten met liefde behandelen en veel voor ze doen. Dus misschien zou ik ook wel een verzamelaartje uitbrengen om ze aan de wereld te tonen. Ik zou een mooie verzamelaar maken die iedereen graag zou willen hebben. Ik zou deze verzamelaar promoten zoals elke andere cd en hij zou op zichzelf staan, terwijl de artiesten bekendheid gaan genieten omdát ze juist op die cd staan. Zoals sommige verhalenbundels. Zoals sommige overzichtstentoonstellingen. Als dat niet zou lukken, zou ik het niet doen. Ik zou niet koste wat kost artiesten en liedjes bij elkaar zoeken om mijn eigen hachie te redden. Ik zou deze cd niet de wereld ingooien alleen maar als reclame om de reclame. Het label Audiopharm heeft dat met zijn overzichtscd Welcome to Audiopharm wel gedaan. Een cd vol met brazilectro, nova soul, jazz lounge en cocktailmuziek, die het beste gedijt als muzak in een tweederangs tent die hip wil doen, maar het net niet is. Bovendien heb ik alles behalve behoefte op te zoeken wie deze deuntjes componeerden. Nee, Audiopharm heeft het niet goed gedaan. Ik zou het heel anders doen. Heel anders. Maar ach, ik zou helemaal geen platenmaatschappij voor lounge en club music hebben…
mij=Audiopharm