Into The Great Wide Open 2009, Voorpret

Op vakantie in eigen land. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet zo vaak gedaan heb. Limburg, de Veluwe en Zeeland. Veel verder kom ik niet. Als kind werd ik door mijn ouders vrijwel iedere zomer meegenomen naar Oostenrijk. Iets waar ik nog steeds met veel plezier aan terugdenk. Maar ik ben dus bijvoorbeeld nog nooit op een van onze eigen Waddeneilanden geweest. Op school leerde ik het ezelsbruggetje TVTAS opdreunen en zo weet ik dat Vlieland na Texel het tweede eiland in het rijtje is. Nooit gedacht dat Vlieland voor mij ineens een vakantiebestemming met een onweerstaanbare aantrekkingskracht zou zijn. Allemaal dankzij het lovenswaardige initiatief om op deze prachtlocatie een kleinschalig driedaags festival te organiseren met een line-up om je vingers bij af te likken: Into The Great Wide Open.

De organisatie – volgens de site ‘een club mensen die elkaar kennen uit de popmuziek en die op Vlieland hun droomfestival werkelijkheid doen worden’ – had gehoopt om minimaal zo’n tweeduizend kaartjes te kunnen verkopen. Een paar weken geleden werd echter de allerlaatste barcode afgedrukt en was de maximale capaciteit van vierduizend bezoekers bereikt. Vanaf deze plek een welgemeende felicitatie voor de organisatie. Hulde. Het tentje ligt hier inmiddels reeds klaar voor vertrek. Ik heb alleen geen houten haringen, maar dat lossen we wel op als we op camping Stortemelk arriveren. Om de voorpret te verhogen hangen hier naast het ‘niet vergeten’-lijstje de blokkenschema’s alvast op het prikbord. Eens kijken waar we ons allemaal op kunnen gaan verheugen.

mij=Door: André
Een snelle blik op de schema's leert ons dat de twee voornaamste locaties het hoofdpodium op het sportveld en het podium bij De Bolder zullen zijn. Op vrijdag is het om vijf uur de eer aan de Utrechtse indiepoppers Most Unpleasent Men om het festival te openen. Daarna gaat het via de opzwepende oerritmiek van het Zweedse muzikale echtpaar Wildbirds & Peacedrums naar het feestje dat Kyteman heet. Colin Benders zal met zijn Hiphop Orkest ongetwijfeld wederom een succesvol hoofdstuk aan zijn successtory van 2009 mogen toevoegen. Het feest krijgt daarna een vervolg in de vorm van de met pikante salsasaus overgoten 'Mexicali gypsy pirate polka' van het relatief onbekende Diego's Umbrella. Het toeval wil dat dit bandje ongeveer een jaar geleden een succesvol bezoek bracht aan een van mijn stamcafé's in Breda. Voor mij dus geen onbekende en zeker een aanrader.


Op het hoofdpodium is het vervolgens tijd voor de dramatiek van The Veils en wordt het programma daar afgesloten in de hogere sferen van het IJslandse Múm. Verder is er ondertussen de mogelijkheid om een onvervalst adrenalineshot te halen bij de Texaanse punkrockers Riverboat Gamblers en de rockabilly-bluespunk van Th' Legendary Shack*Shakers. Gedurende de dag wordt er ook aan de kinderen gedacht – ITGWO belooft een familiefestival te zijn – via een interactief popconcert van De Poppies. Voor hen die even zin hebben in iets anders is er de kunstsafari Arttrail of de mogelijkheid een film mee te pikken in het bioscoopzaaltje achter de ijssalon Min12. Nog geen genoeg ervan op deze eerste dag? Dan kan er tot in de vroege uurtjes worden gedanst in De Oude Stoep bij Helter Skelter met dj's St. Paul & Quasimodo.

Als het niet te laat geworden is, zijn we zaterdagochtend misschien zelfs fris genoeg om mee te doen aan de Popbingo. Anders is het ongetwijfeld aangenaam wakker worden bij de country-klanken van Lay Low. Een van de vele elfjes die rondfladderen op het festival. Op vrijdag kwamen we Múm reeds tegen en voor vandaag kunnen we bijvoorbeeld ook nog eens genieten van überelfje Emiliana Torrini en het hippe danselfje Lykke Li. Beide dames staan op mijn iPod in de heavy rotation. Wat dat betreft heeft Into The Great Wide Open het voor elkaar gekregen om aardig wat persoonlijke favorieten neer te zetten (kijk mijn jaarlijstjes er maar even op na). Voor mij is de absolute kers op de toch al smakelijke taart de aanwezigheid van het broeierige zuchtmeisje Françoiz Breut. Ik heb het geluk gehad haar al eens live te hebben mogen aanschouwen op een Filles Fragiles-avond – met dank aan Guuzbourg – en dat smaakte absoluut naar meer. De dames zijn dus sterk vertegenwoordigd op Vlieland. Zo is er ook aandacht voor aanstormend singersongwriter-talent uit Nederland zoals Lea en 0ne Trick Pony.

En de mannen dan? We noteren de 'Arabicana' van No Blues (met Watchman Ad van Meurs in de gelederen), de prachtige Nederlandstalige liedjes van Tom Pintens, de euforische pop van onze Zweedse vriend Loney Dear, en uiteraard de Excelsior-pop van het afzwaaiende Johan. Kom ik meteen op mijn enige lichte puntje van kritiek op het tijdschema: waarom de overlap van bijvoorbeeld Pintens/Loney Dear en Breut/Johan? Hadden die met een klein beetje verschuiven niet kunnen worden voorkomen? Zo wordt het ook lastig kiezen tussen eerdergenoemde Torrini en The Golden Glows die ondermeer Alan Lomax' prison songs ten gehore zullen brengen (de vertoning van Alan Lomax Song Hunter is overigens een aanrader op het filmprogramma). Het is slechts gekniesoor hoor. Het geeft gewoon aan hoe sterk het programma is. Zo zijn er verder op de zaterdag nog optredens te vinden van Gem-frontman Maurits Westerik, voormalig Daryll-Ann-gitarist Anne Soldaat (die dit jaar een erg fraai solodebuut afleverde), britpoppers Art Brut en de groovende luisterliedjessmid Fink. Dansen kunnen we op de reggae- en ska-plaatjes van de 61-jarige novelty-act Dj Derek en wederom tot diep in de nacht in De Oude Stoep met de Triomf Soundsystem.

Zondag breekt alweer de laatste dag aan van deze eerste editie ITGWO. Ik denk dat ik de yoga-sessie aan het strand maar zal overslaan. Ik ben veel te bang mezelf definitief in de knoop te leggen en zodoende die prachtige folkliedjes en bezwerende stem van Alela Diane te moeten missen. Of wat te denken van het fraaie Tamango-project van Meindert Talma? En wellicht is The Wave Pictures het bandje dat me weer eens wat meer doet warmlopen voor de hedendaagse Britse gitaarpop. Uiteraard ga ik nog even checken of de Denen van Efterklang de lieftallige Anna Bronsted (die als Our Broken Garden overigens ook hele fijne muziek maakt; een terzijde die ik even niet kon laten) in hun gelederen hebben meegenomen. Maar misschien is het een goed idee om weer eens op zondag naar de kerk te gaan. Ik ben geen vaste bezoeker, maar aangezien Kim Janssen, LPG, Audiotransparent en Awkward I daar een samenwerking aangaan onder de noemer 'Het vliedende land – muziek op drijvend zand' zou het daar wel eens erg goed toeven kunnen zijn.

Dan zal ik wel de stuiter-electro van Lola Kite, de charmante grapjes van Lucky Fonz III (ik geef nu eenmaal niet zoveel om zijn liedjes/stem) en de 'rocksteady sunshine' van Splendid hiervoor moeten laten schieten. Toch zal ik zeker proberen het festival af te sluiten met 'oude helden' Red Snapper. Ondergetekende heeft namelijk nog nooit zo hard gedanst als bij dat onvergetelijke concert van de Snappers in Tivoli, zo'n jaar of negen geleden. Eens kijken of ze dat trucje nog niet zijn verleerd. Vergeet ik nog bijna het alleraardigste initiatief te vermelden van het Vlielander Zeevrouwenkoor De 3 Gepasseerd, Vlielands Fanfare Corps, folkduo Drijfhout en singer-songwriter Sjoerd om het publiek te trakteren op muziek van het eiland waar we te gast zijn. Nee, we zullen onszelf vast niet hoeven te vervelen, die drie dagen op Vlieland.