In de biografie valt te lezen dat leden van Vs. Antelope al meer dan vijftien jaar aan het bikkelen zijn, in een waslijst aan (mij onbekende) bandjes. Wellicht een verklaring waarom ze op dit debuut onder een nieuwe naam toch wat vermoeid klinken. Deze mannen zijn in de nineties blijven steken. Ze klinken als oude Nada Surf en Death Cab for Cutie (lees de elektrische gitaren houden zich zeker niet in) en komen zodoende vanzelf in Dinosaur Jr.-regionen terecht. Drie bands die ik geweldig vind, en toch is dit een moeizaam album. Negen nummertjes maar, die stuk voor stuk goed starten, maar keer op keer in gedrein verzanden. De band musiceert bekwaam, maar heeft niks extra’s in huis om de degelijke liedjes werkelijk memorabel te maken. Het eenvoudigste ingrediënt daarvoor was waarschijnlijk een goede zanger geweest. Als Will Johnson (van het vergelijkbare Centro-Matic) hier had gezongen, hadden de liedjes meteen meer pizzazz gehad. Luister maar naar “Boy With Your Heart” waar de vocalist nét even te hard moet werken om distortion op de gitaren de baas te blijven. Dat lukt beter in het de paar wat rustigere nummers, zoals het aandoenlijke “Woodstock Mountains”, met de moedeloze constatering: ‘You are so beautiful/I am insane.’ “Coalition” is het enige liedje dat modern aanvoelt, met dissonant hakketakkende Minus The Bear-achtige gitaren en emotionele uithalen. (‘Then you drop bombs on me.’) Maar uiteindelijk overheerst toch het gevoel dat het slotnummer “You Are The Sun” oproept, een zwoegende band die piepend en krakend de eindstreep haalt.
mij=Arctic Rodeo
4 reacties