Mocht je vriendin ooit weer eens verlegen zitten om een föhn als ze bij je blijft slapen en jij voor de duizendste keer uitgelegd hebben dat je een hekel hebt aan die takkendingen, er is nu een oplossing! Je pleurt gewoon Wallrus‘ The Wind Blows Witches From The Sky in de CD-speler, schroeft het volume iets hoger op dan goed voor je is en je positioneert je vriendin tussen de beide speakers. Rob Rietdijk, de zanger van Wallrus, blaast met zijn straffe rockstrot heur haar droog binnen twee nummers. Mocht een walrus ooit een stem nodig hebben in een film, dan kunnen ze zo hem bellen. Krachtig als Chris Cornell, bluesy als Chris Goss, maar vooral ook luid en overtuigend. Net als de muziek overigens. Op een stevig gewapend betonnen fundament van jaren 60 bluesrock (Cream cs) wordt een logge bunker gemetseld van jaren 90 stoner (ergens tussen Kyuss en Masters of Reality) en Soundgarden, met aan de muur in plaats van de cliché Playboy-poster een ingelijste vale poster van Howlin’ Wolf, die geëerd wordt met een cover van zijn “Moanin’ At Midnight”. In het hoekje liggen de eerste LPs van Black Sabbath en in het midden van de kamer speelt Wallrus de ballen uit zijn broek. Normaal zijn ze aardig geluiddicht die bunkers, but trust me, dit hoor je echt wel buiten!
File: Wallrus – The Wind Blows Witches From The Sky
File Under: Zwemmend tussen stoner- en bluesrock