Dat alle -core gerelateerde genre’s hip zijn- of is het toch waren?- is bekend. Hippe flikkerbands als Despised Icon, Architects, White Chapel en Carnifex schoten uit de grond te voorschijn. Maar de aanvoerder, en misschien wel vaandeldrager van dit genre, heet War From A Harlots Mouth. De EP met Molotov Solution blijft bruut. Wat lachte ik me kapot om de Beavis and Butthead-beatdown en wat genoot ik van de panische zang. Het is, en blijft, nog steeds een topplaat. Met de daaropvolgende plaat Transmetropolitan was ik minder blij. Het was voortaan Nico, ex-zanger van The Ocean, die de vocale plicht volbracht binnen War From A Harlots Mouth. Minder panisch, meer gelikt en gewoon een ander soort War From A Harlots Mouth. Maar goed, voor de Duitsers ging het snel na deze cd. Een tournee hier, een tournee daar, een voorprogramma met enkele grote bands en een cd die over het internet vliegt. Dit in plaats van de bekende toonbank. Scenekids representeren hun scene tegenwoordig met het downloaden van hun muziek. Maar ze kwamen ook opdagen op de shows. Leuk, maar die nieuwe plaat doet het hem nog steeds niet voor mij. In Shoals klinkt als één pot nat met Transmetropolitan en ik raad dan ook alle scenekids aan deze cd vooral te blijven downloaden. Al ga ik hiermee wel tegen de hype in. Kan me niet zoveel boeien. Al dat diepe gegrom en té technische gepingel moet weer plaats gaan maken voor de panische en goed afgewogen keuzes van het oudere werk. Dan ga ik weer fulltime War From A Harlots Mouth luisteren.
mij=Lifeforce / Suburban