Hee, da’s best wel een enorme switch die het viertal van We Are The Ocean heeft gemaakt. Luister naar “Good For You” en wat je hoort is het riedeltje van “California Love” van Dr. Dre en Tupac dat in de mashup is gegooid met een willekeurig deuntje van The Black Keys. Heel apart en bijzonder geslaagd. Deze song is exemplarisch voor de zoektocht van de band uit Essex naar een eigen geluid. Op de vorige cd Maybe Today, Maybe Tomorrow werd al duidelijk dat de band met het vertrek van zanger Dan Brown het welig getier van de postcore vaarwel had gezegd. Gitarist Liam Cromby nam met zijn heldere vocalen de boel over. Geschreeuwd en gebruld werd er nog wel, maar men zocht naar mainstream-rockelementen die de grillige uithalen en auditieve pieken konden verfraaien. Een paar jaar geleden deed We Are The Ocean dat nog met waverock en MOR-rock. Nu heeft het gitaargeluid volop de aandacht gekregen in de vorm van Black Keys-riedels en Queens Of The Stone Age-ritmepatronen.Stiekem hoopt het kwartet op de mega-impact van overvolle stadions. En, dat is nou net waar het gezelschap nu nog op stukloopt. Met name in de ballads probeert We Are The Ocean zich te meten met Muse, Coldplay en Snow Patrol. Groteske songs die uitgroeien tot hymnes ontstaan gewoon. Als band kun je daar niet van te voren alles op inzetten. Wat je hoort is een band die verschrikkelijk zijn best doet om te scoren. Alleen werkt dat niet op die manier. Bovendien werkt ‘t niet mee om een eigen smoel te bepalen. Als We Are The Ocean echt zou reflecteren, dan snapt de band dat het terugmoet naar wat het echt goed kan; meeslepende songs maken met her en der een euforisch refrein. Het zou zonde zijn als We Are The Ocean eindigt als een videoclip-band als 30 Seconds To Mars en alle dikopgelegde pastiches die daarbij horen. Da’s gewoon zonde.
mij=Hassle