Mannen in strakgesneden pakken die doen alsof hun horloges rond het midden van de jaren zestig zijn opgehouden met tikken. Het verschil tussen West Hell 5 en The Kik is dat het eerste combo instrumentale spy-fi-jazz speelt, en The Kik Nederlandstalige beatmuziek. Beide groepen klinken een stuk krachtiger dan hun inspiratiebronnen vijftig jaar geleden klonken, maar wat vormgeving en intentie betreft is dit pure teletijdmachine-muziek. West Hell 5 gaat daarin het verst: hun eerste echte album bevat een bij de muziek passend ‘international men of mystery’-verhaal waarin alle clichés (gekke dokter op jacht naar wereldheerschappij, charmante dames, spionnen en handige gadgets) een plekje hebben gekregen. De muziek, met zwevend orgel, zingende zaag, scheurende sax en lekker dik ploppende bas is niet van vroeger te onderscheiden. En dat is precies de bedoeling. West Hell 5 speelt voornamelijk covers, van onder meer Jimmy McGriff, Jerry Goldsmith (thema van Men from U.N.C.L.E) en de Duitse alleskunner Peter Thomas. Wie ooit op een van de Amsterdam Beat Club-feesten van WH5 was, weet dat het prachtig aangeklede publiek maar wat graag de band volgt in hun teletijdmachine-trip. Dit is op dezelfde manier leuk als een James Bond-film met Sean Connery leuk is.
The Kik is net wat minder stijlvast. Zanger Dave von Raven antidateert de Armand-cover die ze met hulp van de schrijver spelen, door ‘gulden’ te veranderen in ‘euro’. Lucky Fonz III duikt ook op in “Want er is niemand”, de singer-songwriter heeft Dave von Raven ertoe aangezet om in het Nederlands te gaan zingen nadat zijn Engelstalige band The Madd uiteenviel. The Kik speelt nog meer covers, “Cleopatra” is een nummer van de Nederbeatband Ernie Bender & the Robins, terwijl afsluiter “Zevenhuizer Zondag” een vertaling is van het door The Monkees tot een hit gezongen “Pleasant Valley Sunday”. Opvallend: nergens worden auteurs van de liedjes vermeldt. Wellicht om The Kik wat meer ‘van nu’ te maken en minder ‘van toen’? Bij West Hell 5 is het zaak om mee te gaan in hun verhaal van vroeger. Bij The Kik hoeft dat niet. Springlevend is precies wat de titel belooft: een viriele, vrolijke plaat met zeer aanstekelijke liedjes over de mooie en minder mooie kanten van het leven en de liefde. Mijn zoon van 5 krijgt er geen genoeg van, en papa (die the sixties ook alleen maar kent uit boek en van plaat) vindt dat prachtig.
mij=Hippo Records (West Hell 5) / TopNotch / Excelsior (The Kik)
4 reacties