Deze eeuw zijn er heel wat hairbands geweest die zich aan een reünie waagden. Een groot deel daarvan is inmiddels weer ter ziele of is door nog steeds botsende ego’s en daaropvolgende rechtszaken uiteengespat in meer varianten. Een van de geslaagdere reünies was die van Winger. Dat is ook omdat de heren voor de goede reden weer samen spelen: omdat ze er lol in hebben. Ze hebben allen geslaagde carrières als sessie- en toermuzikant, met als bekendste voorbeeld Reb Beach, die samen met Doug Aldrich inmiddels de langst diende gitarist in Whitesnake is. Het comebackalbum IV verscheen in 2006 en was meer dan geslaagd. Opvolger Karma was wat minder gedurfd – en wat meer richting het oudere werk – en dat album vond ik aardig, maar niet meer dan dat. Toch was ik erg benieuwd naar Better Days Comin’. En terecht, want ze zijn er in geslaagd een goed in het gehoor klinkend album te maken zonder dat het van a tot z voorspelbaar is. De verrassingen gaan richting rock (de lekker heavy up-tempo rocker “Rat Race”) én richting pop (het titelnummer). Een nummer als “Tin Soldier” is compositorisch dan weer spannend: lekker drumwerk wordt gekoppeld aan opvallende gitaarloopjes die door de hele track geweven zijn. De productie is op dit album weer helemaal top, al is dat bij Winger geen verrassing. Dit zijn klassemuzikanten, die samen muziek maken omdat ze er lol in hebben. Better Days Comin’ getuigt daarvan.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties