Ik ben wel een beetje moe geworden van het lange wachten op de opvolger van Mother Earth (vier jaar oud al!). Dat krijg je als je door hele late successen in de rest van de wereld nagenoeg non-stop aan het touren bent geweest. Steeds maar weer werd het betrekken van de studio en daardoor ook de releasedatum uitgesteld. Maar goed, Within Temptation –The Silent Force is er nu, en hij gaat duidelijk verder waar Mother Earth gebleven was. Verwacht dus geen terugkeer van grunts. Maar wel pakkende melodielijnen, koren, orkesten, etc. Het is allemaal theatraler geworden. Sharon zingt rustiger en minder ‘klassiek’ als op grote delen van Mother Earth . En je hoort aan The Silent Force duidelijk af dat het opnamebudget waarschijnlijk minstens zo hoog was als dat van de vorige albums samen. De songs zijn voller en warmer geproduceerd. Ik vind het allemaal vooral weer net wat netter en zoeter geworden (misschien zelfs wel commerciëler?). Ik mis dus op zich wel de nodige spannende dingen op het album. Her en der is er nog wel wat stevigers door de productiemolen geglipt, maar daarvoor moet je goed zoeken. Diegene die pas ingestapt zijn bij Mother Earth zullen dit album prima te pruimen vinden, degene die stille hoop hadden op een terugkeer naar het oudere, zwaardere werk komen van een ietwat koude kermis thuis. Stiekem had ik daar, tegen beter weten in, toch op gehoopt. Al zal het album het in mijn auto best goed doen, mits de ritten niet langer duren dan drie kwartier, want langer duurt deze cd niet (of je moet de premium editie kopen, die bevat namelijk twee extra nummers).
mij=Sony