De nieuwe Woost! Hun derde volledige album en nummer één en twee zijn ook al besproken op File Under, inclusief een hilarisch interview. Nu mag ik er wat over gaan zeggen en ik zeg er eerlijk bij, dat doe ik zonder de eerste twee gehoord te hebben. En hoe moet je dan te werk gaan, eerst de oude cd’s luisteren, of juist eerst de nieuwe cd’s luisteren? Weet u het, want ik heb geen idee! Vooralsnog heb ik ervoor gekozen om gewoon maar de laatste cd te pakken, totdat iemand mij het tegendeel bewijst. Misschien is het ook wel eens fijn voor een band om gewoon kaal beoordeeld te worden, zonder de bagage van vroeger. En onbevooroordeeld als ik ben, bevalt Welcome To Teleskopia mij. Veel afwisselende nummers met zelfs variatie binnen de nummers zelf (luister maar naar ‘Inseparable’, dat heel relaxed begint en met een climax vol percussie eindigt). Piekfijne nummers met soms gedurfde, maar altijd goed klinkende twists. En de stem van Koen-Willem brengt het allemaal vol emotie en overgave. Wat ik vreemd vind, is dat dit bandje van Nederlandse bodem nog steeds niet is opgepikt. Ze maken heerlijke poppy rockmuziek en ook nog eens uiterst radiovriendelijk. Waar gaat het mis, wat moeten we doen om Woost die boost te geven? Laten we beginnen met allemaal deze cd te kopen!
mij=My First Sonny Weissmuller / Konkurrent