Xanadu is een Poolse band uit de vorige eeuw en ook weer niet. Drummer Hubert Murawski is de verbindende schakel tussen de twee, maar in Xanadu zat destijds ook Mariusz Duda, die al een tijdje geleden is doorgebroken met Riverside. Op The Last Sunrise is een verder volledig nieuwe line-up bezig met wat in de bio veel te enthousiast ‘their unique sound eand compositions’ worden genoemd. Zo’n omschrijving is dodelijk als je vervolgens dertien-in-een-dozijn-progrock en -progmetal hoort en waar je vooral heel veel bands van minstens tien jaar geleden in herkent. Kortom, de heren doen een kunstje dat anderen al enige tijd achter zich hebben gelaten. De twee langste tracks hebben nog de tijd om iets van sfeer op te bouwen, maar eerlijk gezegd heb ik het ook wel weer gehad als zanger Mish Jarski zijn mond opentrekt. Dat vette accent is nog te doen, maar het nasale stemgeluid en voorspelbare zanglijnen zijn de nekslag. Muzikaal is het zo nu en dan nog best te pruimen, maar als geheel, als album, is het een klassiek geval van ‘too little, too late’.
Het Duitse Frequency Drift omschrijft zijn eigen stijl als ‘cinematic prog’. Trots melden ze meer variatie doordat er meer gitaar gebruikt is, maar ook viool, dwarsfluit en harp. Daarmee weet ik meteen dat ik voorgaande albums niet hoef te beluisteren, want ik trek het nu al amper. Ik heb soms het idee dat ik naar New Age zit te luisteren en ijle dameszang, vogelgeluiden en kabbelende beekjes dragen daar flink aan bij. Als er iets meer vaart wordt gezet en drums en gitaarriffs het geluidsbeeld bepalen dringt de vergelijking met sprookjesmetal zich op. Minder klassiekerig, maar toch. Hoe dan ook blijft het te ver in hoeken van prog en metal die mij sowieso weinig doen. Voor wie na het voorgaande wel enige interesse kan opbrengen: het ‘cinematic’ aspect is onmiskenbaar en heeft zeker enige charme. In tien minuten durende nummers als “Tempest” en “Dance No More” komt dat mooi samen in songs met kop en staart. Op andere momenten lijkt de samenhang te ontbreken, alsof het allemaal laagje voor laagje is opgenomen en nog steeds als laagjes hoorbaar blijft in plaats van samen te smelten. U weet nu vast of u tot de doelgroep behoort. Ik niet, helaas.
mij=ProgRock / Bertus
4 reacties