Op Bospop was ik onlangs ten tweeden male getuige van een Toto-optreden. De vorige keer was op het Arrow Rock Festival, met een uitgebreide band met sessiemuzikanten, deze keer waren alleen Steve Lukather en Simon Phillips van die band nog van de partij. Als zanger ontbrak Bobby Kimball dus, die vervangen was door Joseph Williams. Op Bospop resulteerde dat in een set uit de commercieel meest succesvolle, maar muzikaal minst interessante periode van Toto. Halverwege het optreden hield ik het voor gezien en ging ik huiswaarts. Bobby Kimball was wel present bij de opnamen van Yoso – de naam is een *kuch* uiterst creatieve samensmelting van Yes en Toto, waaruit de kern van de band is samengesteld: Bobby Kimball, bassist Billy Sherwood en toetsenist Tony Kaye. Geen van allen onmisbare pilaren in de respectievelijke bands, waardoor de naam een naar bijsmaakje krijgt. Dat is jammer, want Yoso mag dan ook muzikaal dicht bij Toto en het commerciëre Yes blijven, het is zeker niet slecht wat hier ten gehore wordt gebracht. Door een band aangevuld met de hiervoor in tributebands actieve muzikanten Johnny Bruhns (gitaar) en Scott Conner (drums) krijg ik niet alleen twaalf nieuwe songs voorgeschoteld, maar ook nog eens een live-cd met elf tracks. Het studio-materiaal had hier en daar wat spannender geproduceerd kunnen zijn en een paar flops zitten er ook tussen (de larmoyante draak “Walk Away” bijvoorbeeld), maar daar staan ook pareltjes tegenover, zoals het titelnummer. Over het geheel genomen is het ontspannen poprock met de te verwachten fraaie samenzang, in composities die her en der wat clichématig zijn, maar per saldo een heel genietbaar album opleveren. Voor geen meter origineel, maar je weet bij voorbaat of het iets voor je is, zal ik maar zeggen. Het live-album bevat drie van de nieuwe songs en een rijtje covers van Toto en Yes. Helaas is het geluid akelig dof, hetgeen afbreuk doet aan de vlekkeloze uitvoeringen.
mij=Frontiers / Rough Trade