Twee jaar geleden stond de Welsche band Young Guns in de bloedhete benedenzaal van studentenvereniging Vindicat. In de duistere zaal gevuld met een divers publiek en hoog stokende verwarmingsbuizen, maakte ze indruk op menig journalist en booker. Hoewel dit Eurosonic optreden geliefd was, het commentaar was niet voldoende: ‘Leuk bandje, maar lijkt erg op Lostprophets en The Blackout. Geen uniek geluid’, was het commentaar.
Inmiddels hebben de heren een nieuw album genaamd Bones, een album die lovende recensies genoot. Hebben ze dan eindelijk bewezen dat ze meer zijn dan ‘een leuk bandje, zonder uniek geluid’?
mij=Door: Marleen.
Zanger Gustav Wood van Young Guns kan zich die begintijd nog goed herinneren. 'We hadden veel dromen, maar het belangrijkste was dat we altijd bezig wilden zijn. Gewoon spelen, muziek schrijven en nog meer spelen. Een steeds groter publiek voor ons zien staan. En vooral; genieten.' Hij kijkt gelukzalig. Onze dromen zijn uitgekomen, meer dan we ooit hadden durven dromen. Maar ik zou best eens vrij willen zijn en slapen', vertelt hij lachend. 'Maar het is het waard.'
'Natuurlijk hebben we nu ook nog dromen en ambities. Dat is het mooie aan de muziekbusiness, er is geen eindpunt. Als je directeur bent van een groot bedrijf, wat heb je dan nog voor dromen? Dan heb je de meeste invloed en het beste loon. In de muziek is er geen eindstation, je hebt altijd ruimte te groeien en een andere richting te kiezen. We stoppen nooit met dromen. Nu droom ik over verre reizen. Spelen in Japan, Amerika en weer terug naar Australië. Andere landen onze muziek laten horen, geweldig!'
Eerder dit jaar bracht Young Guns hun tweede album Bones uit, waarmee ze graag de critici met hun commentaar over geen uniek geluid, hun mond wilde snoeren. En dat lukt, want het album krijgt geweldige recensies. Gustav lijkt niet verbaasd door de enthousiaste reacties. 'We willen dat iemand het album in de cd-speler stopt en denkt: 'Zo, Young Guns zijn echt gegroeid! Ze zijn veel beter geworden.' We hadden die persoon in ons hoofd bij het opnemen van het album, daarom is het eerste nummer het eerste nummer en de tweede, het tweede. Mijn droom is om het perfecte album te maken. Ja, perfect bestaat niet, maar zo dichtbij mogelijk. We zitten in de buurt, vind ik, ik ben tevreden met de nummers.'
Optimistisch als het laatste statement klinkt, Gustav Wood is een kritische jongen. Het liefst denkt hij niet meer aan het eerste album, dat is het verleden. Ze zijn nu zo gegroeid. Het is geen nostalgische jongen, kijkt liever in de toekomst. Gustav wil het liefst iedereen overtuigen, maar verwacht niet dat het gebeurt. Het nieuwe album krijgt als positief punt dat het erg toegankelijk is, wat door critici wordt gezien als te mainstream. Gustav’s gezicht betrekt een beetje. 'Het was niet onze bedoeling om een meer mainstream of pop-album te maken, we wilden een goed album maken. Dat de nummers daarmee meer toegankelijker zijn, vind ik vanzelfsprekend. Mensen die van muziek houden begrijpen het wel; een goed nummer is een goed nummer. Geen gedoe over mainstream of pop, gewoon een goed nummer.' Gustav gaat gauw verder. 'Ik ben geen zanger en ik ben geen songwriter, maar nu doe ik beide met veel plezier. Ik ben mij nog zo aan het ontwikkelen als tekstschrijver, ik blijf mijzelf pushen; het is een bijzonder vak.'
Young Guns speelt zo vaak live, dat het mensen verbaast dat ze überhaupt nog tijd hebben voor het bedenken van songs. Gustav ziet de combinatie wel. 'Het belangrijkste van een nummer is de ‘heartbeat’. Een goed nummer heeft een goed kloppend hart. Daarom zijn veel van onze nummers ook uptempo, dan ligt het hartritme wat hoger. Daarnaast is het fantastisch om tijdens concerten het publiek jouw teksten te horen zingen. Ze begrijpen het gevoel dat ik had tijdens het schrijven, voelen dat kloppend hart.' Live-optreden is echt een vak apart, maar Young Guns heeft ervaring. Ze hebben al meerdere malen in Nederland opgetreden, maar standaard als support act. Eind 2011 kwam daar verandering in en mocht de band eindelijk een headliner show weggeven in het Amsterdamse Sugar Factory. Dat de kleine zaal niet heel vol was, doet Gustav weinig. 'Het gaat om de verbinding met het publiek. Het is een raar gevoel, in Engeland zijn we al gewend om als hoofdact op het podium te staan voor honderden mensen, in Europa beginnen we weer helemaal opnieuw. Ik vind het allebei geweldig, de mensen komen toch echt voor jou hè? Met Amsterdam hebben we sowieso een bijzondere band, hoe vaak we al in de Melkweg hebben gestaan.' Dit jaar bezocht Young Guns al weer enkele malen als voorprogramma ons land. 'Het maakt ons niet uit. Ook al komen mensen alleen ‘om de tijd te doden’, we geven altijd alles en hebben veel plezier. Dat is het belangrijkste: zolang we blijven genieten, komt het helemaal goed.'
4 reacties