De een heeft de ´gave´ om kutliedjes te schrijven, de ander is meer voor de ingewikkelde songs en weer een ander weet hoe je lekker in het gehoor liggende liedjes moet maken. Van de laatste categorie is Yukon Blonde. Hun tweede album Tiger Talk is zo´n plaat die na een keer draaien al een plek in je ziel veroverd heeft. Niet dat dit vervelend is, want daar waakt dit kwartet wel voor. Muzikale knipogen zijn er naar de Talking Heads, Elvis Costello, John Lennon, Franz Ferdinand en Fosther The People. Zanger Jeff Innes heeft bovendien wel wat van Joey Ramone, maar daarbij laat ik het qua associaties even. Het zou namelijk afleiden van hun eigen kwaliteiten en de belangrijkste is wel dat ze het-perfecte-popliedje kunnen schrijven. Yukon Blonde houdt het qua albumlengte kort en krachtig: tien liedjes in 36 minuten. Zo hoort dat! Producer Colin Stewart weet de poppy sound te behouden zonder hierbij te vergeten om met name de gitaar even wat extra (rock)aandacht te geven. Ook de koortjes, die sinds de Fleet Floxes weer helemaal in zijn, klinken heerlijk. Tiger Talk ligt zo lekker in het gehoor dat het zo maar zo zou kunnen zijn dat het hierdoor niet de aandacht vraagt die het nodig heeft. Om ze toch de aandacht te geven die ze verdienen, hoop ik dat de twee concerten die ze eerdaags in ons land geven daarvoor zorgen. Of misschien helpt dit stukje ze wat vooruit.
mij=Dying Giraffe / V2
4 reacties