Zaz -ZAZ

Een mooie bijkomstigheid van de Tour de France is wel het NOS-programma de Avondetappe. Nee ik kijk niet om de arrogantie van Mart ‘Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen’ Smeets en zijn gasten, maar omdat het de unieke gelegenheid om mijn Franse muziekkennis bij te spijkeren. Ik spreek zelf geen Frans, maar ik vind het namelijk wel een mooie taal als het gezongen wordt. Het programma van Mart start dan ook altijd met een mooi Frans liedje en onlangs werden we al getrakteerd op “Ma Jeunesse” van Carla Bruni. Dat nummer kende ik al, maar twee dagen ervoor klonk het wonderschone “Port Coton” van de Franse zangeres Zaz uit mijn tv. Een mooi zuchtmeisjes-liedje op akoestische gitaar wat me naar meer deed verlangen. Mart vertelde nog dat de zangeres onlangs een grote hit scoorde met “Je Veux”, wat ook afkomstig is van haar album ZAZ en dat klinkt toch net iets anders. Maar wel heerlijk opgewekt, net als het grootste deel van deze plaat. Ze put hier voornamelijk uit de nu-jazz en mixt dat met akoestische uptempo pop, wat qua stijl nog het best te vergelijken is met wat Caro Emerald hier voortbrengt. Met het verschil dat de sfeer op dit album nog ongedwongener, losser en frisser klinkt, mede door de taal, dan op dat van Caro. Het gebruik van de contabas gecombineerd met de akoestische gitaar zorgt voor dat losse geluid. Dat gitarist Guillame Julel zijn instrument tot in de puntjes beheerst, bewijst hij ook nog eens in het intro van “Le Long De La Route”. Daarbij vind ik de composities, ondanks de simpelheid, van ZAZ toch een stuk sterker dan die van Caro. Ook staat er meer afwisseling op dit album. Zo is “Dans ma rue” een prachtig chanson in de beste tradities van Piaf en op de ballad “Eblouie Par La Nuit” schreeuwt ze de tekst alsof het uit haar tenen moet komen. Het geeft mij kippenvel als ik er naar luister, terwijl ik geen idee heb waarover ze zingt. En dat is dan best knap. Het enige wat me eigenlijk stoort is de cover die deze plaat begeleidt. Het lijkt op een hoes die gemaakt is voor een kinderplaat en daar is hier toch echt geen sprake van. Dat doen die Fransen toch een stuk minder, maar een beetje aandacht voor het visuele aspect is volgens mij nooit hun sterkste kant geweest. Gelukkig hebben we hier Mart die wel weet hoe je een plaat moet promoten, gewoon ��n liedje in de Avondetappe is al voldoende. Krijgt die pompeuze blaaskaak toch zijn gelijk.

mij=Sony